Valencia, de stad van de paella

Valencia, de stad van de paella

Vroeger, heel lang geleden, was er eens een weekend dat als datum 25 tot en met 27 maart had. Dat weekend was eigenlijk wel een speciaal weekend, ik ben toen namelijk naar Valencia geweest.

Vrijdag vertrokken we om 8 uur in de (hele) vroege morgen en na een reis van ruim 7 uur, die ik bijna helemaal slapend heb doorgebracht, kwamen we tegen half 4 aan in Valencia. Het hostal dat de universiteit voor ons had geregeld was geweldig (vond ik dan). De kleuren waren namelijk een beetje eeeh.. kijk zelf maar even: http://www.google.co.uk/search?hl=en&q=hostal+purple+nest+valencia&um=1&ie=UTF-8&tbm=isch&source=og&sa=N&tab=wi&biw=1280&bih=699 Het gaat me dan met name om de combinatie van de kleuren: roze, blauw, groen, geel, rood. Mooi toch?! Ik lag in een roze kamer: roze muren, roze gordijnen, roze lakens en de badkamer was helemaal paars. Na de bedden te hebben opgemaakt zijn we de stad gaan verkennen. Tegen de avond hebben we wat te eten gezocht en gevonden en zijn we nog even ergens wezen drinken.

Zaterdag was helemaal vol gepland door de universiteit, inclusief een rondleiding door de stad met een gids die ons langs de mooiste plekjes leidde. Met een gids door een stad lopen is toch heel wat anders dan zelf op ontdekking uitgaan. Met zo’n gids zie je toch heel andere dingen dan dat je normaal zelf zou zien en de gids verteld er ook nog eens wat over. Eén van de leuke verhalen die ze vertelde was over de vele sinaasappelbomen die je overal in bloei zag staan. Het zijn gewoon siersinaasappelen, je kunt ze dus niet eten. Niet iedereen weet dat natuurlijk en de gids had dus al heel wat toeristen een stuk sinaasappel verafschuwd weer zien uitspugen, hahaha.
Aan het eind van de middag zijn we naar het Parque Natural de la Albufera (lagune aan zee) gebracht met de bus. We hebben bijna 2 uur met een bootje door het natuurgebied gevaren. Voor Spanjaarden erg bijzonder, maar mij deed het heel erg aan de meren bij Giethoorn/Wanneperveen denken. Tijdens de rondvaart werd verteld waarom dit park nu zo speciaal is. Het komt erop neer dat het water van het meer zoet is, terwijl het toch aan zee ligt. Doordat het water anders is, leven er ook heel andere dieren/vissen en is er een andere vegetatie. Ook wordt er hier rijst gemaakt die speciaal voor de paella is bedoeld.
’s Avonds heb ik paella gegeten. Samen met iemand anders heb ik een Paella de Verduras gehad (een paella met groenten). Ik heb het namelijk niet zo op de ‘echte’ paella met allemaal garnalen en andere enge zeedieren. Stiekem ben ik wel blij dat ik niet de Paella de Valencia had genomen. Die paella wordt namelijk klaargemaakt met vlees. Toen iemand na het eten aan de ober vroeg wat voor vlees ze nu had gegeten, moest ze wel even slikken: er zat konijn in, haha. Dat is wel een tip die ik mee kan geven als je niet alle vleessoorten eet: als je niet weet wat voor vlees het is, vraag het even en vraag dan ook waar het vandaan komt. Als ze zeggen koe, vraag dan ook welk deel van koe, want het schijnt nogal vaak voor te komen dat ze dingen die wij niet als vlees zouden bestempelen, gewoon vlees noemen..

Zondag ben ik met een aantal anderen even naar de Middellandse Zee gegaan. Nu we er toch in de buurt waren, moesten we er toch heen natuurlijk ;-). Ik heb pootje gebaad, maar het water was nog wel heel erg koud! ’s Middags hebben we heerlijk in een park gelegen en van de zon genoten. Het park is 8 kilometer lang en was vroeger een rivier die door de stad liep, maar nu is drooggelegd.

Om 16.00 uur vertrok de bus weer terug naar Salamanca en was het weekend al weer voorbij. Valencia is een mooie stad en ik raad het ook zeker aan om daar eens op vakantie te gaan, maar stiekem ben ik toch wel blij met ‘mijn’ Salamanca.

Na de trip naar Valencia moest ik nog maar 1,5 week wachten op mijn eerste bezoek. Maar daarover meer in het volgende verhaal ;-).

Heel veel liefs,
Suus

Ps. Voor degene die er in is geïnteresseerd, hier onder iets over de paella.

Paella (uitspraak: pa'ea) is een oorspronkelijk Valenciaans en tegenwoordig typisch Spaans gerecht en bevat, afhankelijk van de regio, als hoofdingrediënten: rijst, zeevruchten als vis en schaaldieren, stukjes kip, konijn, tomatenbasis (tomato frito), garrafo (speciaal soort witte bonen uit Valencia), snijbonen en saffraan. Belangrijk onderdeel van de bereiding is dat de rijst gekookt wordt in de bouillon van de vis- en schaaldieren of kip en konijn, het liefst buiten op een houtskool verhitte paella-pan (paellera).
Ook in Zuid-Frankrijk wordt dit gerecht vaak gegeten. Paella kan op heel veel verschillende manieren worden klaargemaakt. Een populaire manier van bereiding is veelal met erwtjes en paprika's, alhoewel puristen erwtjes in de paella als misdaad zien. In Spanje is de bereiding van paella van oudsher een sociale zondagmiddaggebeurtenis, veelal klaargemaakt door de mannelijke leden van de familie. Tijdens de Las Fallas-feesten in Valencia (maart) zie je overal op straat paella's klaargemaakt worden.

Ontstaansgeschiedenis
De binnenlanden van de regio Valencia zijn de bakermat van de paella en andere rijstgerechten (arroces). Daar wordt sinds de introductie door de Moren in de 8e eeuw de typische paella-rijst verbouwd (korte dikke korrel met groot absorberend vermogen). Zo ontstond de Paella Valenciana, met als ingrediënten de lokaal aanwezige producten: in het binnenland konijn, kip, garrofón, evt. slakken en in een later stadium aan de kust vis en schaaldieren (Paella de Marisco, Paella Marinera of in iets gewijzigde vorm Arroz a la banda). Gemengde paella's met vlees en vis zijn Paella Mixta's. Bij vegetarische paella's wordt het vlees of de vis meestal vervangen door artisjokken. Van een oorspronkelijk eenvoudig boerengerecht veranderde de paella in een feestmaaltijd voor iedereen.
Essentieel bij alle paella's is de rijst, de bouillon en de basis van tomato frito (gefrituurde tomaten). Bij een goed gemaakte paella valenciana is de rijst nét niet plakkerig, maar ook niet te droog, en heeft hij alle vocht geabsorbeerd. Een paella de marisco is doorgaans vochtiger dan een paella valenciana, maar heeft ook minder soccarat; een knapperige en zeer smaakvolle korst die met een lepel van de bodem van de pan wordt geschraapt, favoriet bij alle paella-eters, ook bekend onder de naam quemada. De paella wordt geserveerd met citroen.